Aslen Galler'den gelen çörek, mayanın hoş bir yumuşaklık kattığı Avustralya'da farklı bir karaktere bürünüyor.

Bu eşsiz muffin, Avustralyalıların kahvaltı sofralarında düzenli olarak yer alarak ve birçok göçmen için ideal bir ikindi çayı atıştırmalığı olarak hizmet vererek ulusal bir favori haline gelmiştir.

Etiyopya kökenli bir mutfak cevheri olan Injera, muffin sahnesine egzotik bir dokunuş getiriyor. Etiyopya'nın antik yayla boya fırçasının tohumlarından üretilen bu özel malzeme, sınırlı tedarik edilen küçük tohumlar içerdiğinden, bölgedeki bazıları için bir lüks haline geliyor. Bu lezzeti daha erişilebilir kılmak için, buğday ununun ustaca kullanımı, az bulunan boya fırçası tohumlarının yerini alıyor.

Etiyopya'da Injera, ulusal temel gıda olarak saygın bir unvana sahiptir. Hazırlanışı, boya fırçası ununun suyla karıştırılmasını ve üç gün boyunca doğal olarak mayalanmaya bırakılarak kendine özgü ekşi bir tat elde edilmesini içerir.

Hamur daha sonra yuvarlak bir ızgara üzerine ustalıkla yayılarak gözenekli, yumuşak ve hafif süngerimsi ekşi kokulu kreplere dönüşür. Bu nefis kreasyonlar Etiyopya sofralarını süslemekte ve genellikle salsa, salata, güveç ve daha fazlası gibi çeşitli eşlikçilerle birlikte servis edilmektedir.

Macaristan'a giden muffin'in Avrupa'daki muadili, hem malzeme hem de görünüm olarak Fransa'nın sevilen kreplerine çok benziyor.

Bu çok yönlü ikramlar tatlı ya da tuzlu olarak tüketilebilmekte olup, sonuncusu genellikle tavuk yahnisi gibi nefis dolgular içermektedir. Hortobágyi plasenta olarak bilinen bu lezzetli kekler Macaristan'ın mutfak kültürüne eşsiz bir dokunuş getirmektedir.

Atlantik'i aşan ve krep olarak da bilinen Amerikan muffinleri, kabartma tozu ya da kabartma tozu gibi mayalayıcı bir madde içermesiyle İngiliz muadillerinden ayrılır.

19. yüzyılın ortaları, Amerika Birleşik Devletleri'nin elektrik, çelik, petrol, telekomünikasyon ve kimyasallardaki gelişmelerin damgasını vurduğu İkinci Sanayi Devrimi'nden çıkışına tanıklık etti. Bu dönemde kentsel endüstriyel işgücünde önemli bir artış görüldü.

1856 yılında Harvard Üniversitesi'nden Profesör Eben Norton Horsford devrim niteliğinde bir buluşu tanıttı: kabartma tozu. Fırıncılıkta hızla popülerlik kazanan bu buluş, Amerika'daki meşgul ev kadınları için kahvaltı hazırlığını dönüştürdü.

Muffin hamuruna kabartma tozu eklenmesi, fermantasyona gerek kalmadan anında kabarıklık elde edilmesini sağladı. Bu yenilik, nefis kabarık bir doku üretti ve hazırlık süresinden önemli ölçüde tasarruf sağlayarak güçlü bir endüstriyel etki yarattı.

Bu hazırlama yönteminin pragmatik doğası, Amerikan çöreklerinin mutfak yıldızlığına yükselişine katkıda bulundu. En leziz muffin unvanına sahip olmasa da, yaygın kabul görmesi ve popülaritesi onu günümüzün en mükemmel muffin tarzı haline getiriyor.

Temelde, muffinin yolculuğu kıtalar arasında uzanıyor, farklı kültürleri ve mutfak nüanslarını kucaklıyor. Mütevazı Gal kökenlerinden egzotik Etiyopya Injera'sına ve sanayileşmiş Amerikan uyarlamasına kadar çörek, onu dünya çapında sevilen bir ikram haline getiren zengin tat ve teknikleri yansıtan küresel bir mutfak fenomenine dönüştü.

Gastronomi yolculuğuna çıkan muffinin küresel evrimi, mutfakta bir füzyon ve adaptasyon hikayesi anlatıyor.

Avustralya'da, mayayla aşılanmış lokum, Galler geleneğinin göçmen etkileriyle harmanlanmasını simgeleyen, sevilen ulusal bir çörek olarak merkez sahneye çıkıyor. Bu arada Etiyopya'nın Injera'sı, eşsiz ekşi kokulu krepleriyle kültürel zenginliğin öyküsünü örerek egzotik bir hava katıyor.